CTG

CTG staat voor CardioTocoGram. Dit is een hartfilmpje van de baby waarmee de conditie van het kindje kan worden beoordeeld. Een CTG kan nodig zijn wanneer je de baby niet meer goed voelt bewegen, of als je richting de 42 weken zwangerschap gaat.

Het onderzoek

Een CTG wordt uitgevoerd en beoordeeld door de gynaecoloog en gebeurt daarom altijd in het ziekenhuis. Voor dit onderzoek moet je op een bed liggen en krijg je twee banden om je buik om twee sensoren op hun plek te houden. Eén sensor is voor de hartslag van je kindje en de andere voor (eventuele) samentrekkingen van je baarmoeder zoals harde buiken of (voor)weeën. Een CTG-onderzoek duurt minstens een half uur. Soms is het nodig om nog wat langer te registreren, bijvoorbeeld als je baby ligt te slapen. Het hartfilmpje is dan niet goed te beoordelen.

Tijdens de bevalling

Beval je met een medische indicatie in het ziekenhuis dan wordt er altijd tijdens de weeën een CTG gemaakt om de conditie van je kindje in de gaten te houden. Er zijn een aantal draadloze CTG’s beschikbaar. Hierdoor heb je meer bewegingsvrijheid, aangezien je niet met draden aan een apparaat vastzit. Dit is fijn om een baarkruk of om rond te lopen, en kunnen ook onder de douche gebruikt worden.
Zijn tijdens de bevalling de vliezen al gebroken, dan kan de hartslag van de baby ook geregistreerd worden via een schedelelektrode. Er wordt dan een klein draadje op de hoofdhuid van de baby geplaatst en aan het CTG aangesloten. De schedelelektrode vervangt dan één van de sensoren op je buik. Het voordeel hiervan is dat je als barende vrouw wat meer bewegingsvrijheid krijgt, omdat één van de banden van je buik af kan.