Bloedverlies

Bloedverlies voor 14 weken

Bij een op de vijf zwangerschappen (20%) treedt er in het eerste trimester (tot de 14e zwangerschapsweek) vaginaal bloedverlies op. Dit kan als verontrustend worden ervaren. Vaak wordt er namelijk onmiddellijk gedacht aan een miskraam. Slechts bij de helft van deze zwangerschappen is daadwerkelijk sprake van een miskraam.

Mogelijke oorzaken

• Er zijn een aantal onschuldige situaties waarin bloedverlies kan optreden. Er is dan geen sprake van een miskraam. Enkele voorbeelden hiervan zijn:
• Innestelingsbloeding: Door de ingroei van het vruchtje in het baarmoederslijmvlies kan er een bloeding optreden. Dit gebeurd meestal tussen de 4e en 6e zwangerschapsweek.
• Contactbloeding: Zodra je zwanger bent zijn de cellen aan de buitenkant van de baarmoedermond extra gevoelig. De baarmoedermond bevindt zich in de vagina. Door mechanische druk kunnen deze cellen snel gaan bloeden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren na gemeenschap (vrijen), persen op harde ontlasting, lichamelijke belasting of veel hoesten.
• Aambeien: Het kan zijn dat het bloedverlies van aambeien afkomstig is.
• Onopgemerkt snijwondje na het scheren.
• Soms heeft iemand bloedingen zonder dat de zwangerschap in gevaar is, maar is er geen duidelijke reden aan te wijzen.

Bloedverlies na 14 weken

Ben je verder dan 14 weken zwanger, dan zijn bloedingen nog maar zelden een teken van een miskraam. Vaginaal bloedverlies heeft dan een andere oorzaak:

• Contactbloeding: Zodra je zwanger bent zijn de cellen aan de buitenkant van de baarmoedermond extra gevoelig. De baarmoedermond bevindt zich in de vagina. Door mechanische druk kunnen deze cellen snel gaan bloeden. Dit kan bijvoorbeeld gebeuren na gemeenschap (vrijen), persen op harde ontlasting, lichamelijke belasting of veel hoesten.
• Aambeien: Het kan zijn dat het bloedverlies van aambeien afkomstig is.
• Randvene bloeding: Dit is een onschuldige bloeding in een bloedvat aan de rand van de placenta. Dit gaat vanzelf weer over.
• Poliepen op de baarmoedermond, of andere problemen op de baarmoederhals. Bij herhaaldelijk bloedverlies zal de gynaecoloog dan een uitstrijkje maken.
• Een laagliggende placenta: Wanneer de placenta dicht bij de baarmoederuitgang zit, kan daar gemakkelijker een bloeding optreden. Dit is in kleine hoeveelheden geen probleem. Tijdens de echo’s wordt de positie van de placenta onderzocht en met je besproken. Gedurende de zwangerschap groeit de placenta meestal omhoog en komt dus verder van de baarmoederuitgang af te liggen. Het bloeden zal dan niet meer optreden.
• Vroeggeboorte: Als je naast de bloedingen ook (pijnlijke) contracties van de baarmoeder hebt, dan kan het zijn dat het een teken is dat je te vroeg gaat bevallen. Neem in dit geval altijd contact op met de dienstdoende verloskundige van jouw team van het Geboortecentrum.
• Solutio placentae: Een zeer zeldzame complicatie is dat de placenta (deels) losraakt van de baarmoederwand. Een zwangere vrouw verliest in dat geval helderrood bloed en heeft tegelijkertijd een harde buik. Deze harde buik kan continue aanwezig zijn, of juist komen en gaan. Vaak doen de harde buiken ook pijn. In deze situatie is snel ingrijpen belangrijk, neem daarom altijd contact op met de dienstdoende van jouw team van het Geboortecentrum.
• Onbekende oorzaak: In de meeste gevallen heeft een bloeding geen duidelijke oorzaak. Zolang de zwangerschap zich goed ontwikkelt, kan het bloedverlies als onschuldig beschouwd worden.